ROAD TO ROTH

Voor het tweede jaar op rij stond ik aan de start van een volledige triatlon. Na Nice vorig jaar had ik een verslagje beloofd, maar het is er nooit van gekomen. Ik had toen ook enkele nuttige tips klaar voor atleten die zich ooit eens willen wagen aan dit mooie avontuur.

Aangezien er volgend jaar vele clubleden aan de start staan van Klagenfurt zijn enkele tipjes waarschijnlijk welkom. Het is een fantastisch gevoel om naar een wedstrijd toe te leven, maar dat gevoel gaat de dag zelf wel enkele keren weg hoor ☺.

Bon, waarom Roth dit jaar en waarom niet in clubverband? Ik krijg soms wel die vraag. Heel simpel:

• Met mijn cyclocross-verleden ben ik iemand die graag in de winter traint. Daar leg ik graag de basis. Ik wil dan ook vroeg in het jaar pieken.
• Verlof staat erom gekend iets te kunnen drinken van alcohol en niet op schema te moeten trainen. Dus 8 maanden geen alcohol in de voorbereiding en een Ironman in juni of juli(begin).

Challenge Roth staat gekend als één van de meest prestigieuze triatlonwedstrijden ter wereld. 3500 individuele atleten en 600 in trio. 260.000 toeschouwers. Het parcours is normaal snel want Frodeno heeft daar vorig jaar heel wat records gebroken. Nu al kan ik vertellen dat er dit jaar geen records zijn gesneuveld. Frodeno was er niet bij en het loopparcours was gewijzigd.

Een eerste tip voor beginners; zoek wat artikels op over de wedstrijdomstandigheden, vorige edities, vernieuwde parcours, wegdek, hellingen, enz. Op die manier kun je je perfect voorbereiden op je daguitstapje . . .

Ik had veel gelezen over Roth: veel bos en loopstroken met witte beton (minder belastend indien zon). Tja, in het fietsen een beetje bos gezien en in het lopen was de beton niet wit, maar grind.

De dagen ervoor: de vrijdag zijn we afgezakt naar Roth (800 km rijden) om daar in te schrijven, de zwemstart te bekijken en de parkeermogelijkheden (dag van de wedstrijd) te checken.

Tip: 

• Zorg voor voldoende rust de dag voor je Ironman.
• Inchecken in het bike-park en voor de rest chillen.
• Bespreek met je supporters waar ze je kunnen zien. Informatie via de live tracking is van goudwaarde. Zeker als de atleet dipje heeft.
• Doe de zakken Run, Bike en After race klaar in het hotel. Kleef de nummers op je helm/fiets en doe je heupbeugel met nummer klaar. Chip niet vergeten om je enkel te doen voor de bike check in.
• Vraag bij de aankomst in het hotel naar een lunchpakket voor de raceday

De zaterdag was de bike check in: een groot nadeel ten opzichte van Ironman organisatie: allemaal inchecken tot en met 16 uur in de namiddag. In Nice kreeg je een bepaald uur (volgens je startnummer) om de fiets en zakken te brengen. Nu waren er ellenlange wachtrijen.

Raceday

03:45 de wekker gaat. Douche pakken, halve liter frisse chocomelk en Rachel koekskes. De zenuwen staan strak gespannen.

04:45 lunchpakket meenemen aan de receptie en vertrek vanuit Nürnberg naar Roth. We hadden een super goed hotel.

05:20 de eerste file van de dag is een feit. De parking ademt triatlon: allemaal opgefokte atleten met al hun supporters komen aan. Op de brug die een zicht geeft over de zwemstart staan ze al rijen dik. Het melodietje die uit de boxen giert is zalig. De fietspomp mee en de banden vullen die ik de dag ervoor had gelost (te warm en kans op springen).

06:30 Een gigantisch kanonschot aan de overkant van het water. Ik dacht even aan een aanslag, maar bij de start van iedere wave weerklinkt een gigantisch kanonschot. Tijd voor een laatste sanitaire stop.

06:45 We liggen in het water en weg zijn we. Eerst door de wasmachine en al heel snel voetjes gevonden. Stevig tempo, maar ik kon goed mee. Dan het eerste keerpunt en mijn tempomaker wat verloren. Op zoek naar andere voetjes en terug een beer gevonden (maar waarschijnlijk iets trager dan mijn eerste maat). Den tweede beer was niet altijd zo tevreden met mijn aanwezigheid. Hij heeft tot 3 x toe gestopt en telkens kroop ik weer na hem. Misschien had hij adem tekort. Dat kan natuurlijk ook een reden zijn van zijn stopkes.

En dan opnieuw de brug in zicht met de gigantische massa. Vlekkeloos alles in crawl kunnen zwemmen en heel content met tijd bij de Swim Exit. 1uur 11

08:00 Het fietsen begon goed: heel stevig tempo, maar heel veel wind en dan vooral in het nadeel; Open vlaktes, vals plat, venijnige klimmekes en na 75 km een eerste keer Solarer Berg. Indrukwekkend, nooit meegemaakt. Duizenden mensen zijn samengetroept om ons een halve meter ruimte naar boven te gunnen. Dit zijn beelden die je alleen in de Tour de France ziet. Maar hier verlies ik tijd. Ik roep naar mijn voorganger Lukas om op te schuiven. Hij rijdt veel te traag naar boven volgens mijn gedacht. Maar de massa schreeuwt iedereen naar boven en Lukas heeft waarschijnlijk oordopkes in. Ook mijn supporters een eerste keer gezien voor de berg en dat is toch altijd een leuk gevoel. Op naar ronde 2 en de temperaturen stijgen. Voedingsplan blijven volgen; water drinken, ORS nemen en gellekes innemen. De tweede rond blijven geven op de fiets en krampje verbijten (weer drinken).

13:20 Dat was een stevige fietstijd (een goeie 33 km/uur) en nu maar eens dezelfde looptijd als in Nice neerzetten (toen 3u39). Wat een zalige wissel: fiets wordt aangenomen, loopzak wordt meegegeven en een dame neemt alles uit het zakje ☺. Ze doet zelfs mijn schoentjes open. . . Resultaat; snelle wissel van 2 minuten. En nu zoutkoekjes eten, water drinken en weg. Eerst nog een bosje induiken voor een plaske. Het tempo ligt laag, omdat het ondertussen tussen 30 en 35 graden is. Lange tijd kan ik een goeie tred aanhouden, maar na 15 km moet ik een eerste keer gas terugnemen. En dan weet ik dat de marathon een marteling wordt en geen tijd zoals in Nice. Zeker de zware stukken bergop zijn moordend. Ze geven constant sponsen en ik probeer mijn lichaam af te koelen met het koude water. Er staan overal sproeiers op het parcours waar we niet rondkunnen. In Nice heb ik die vermeden en nu was het prijs; natte schoenen, sokken en blaren. Ook krampen in bovenbenen spelen op. Hoeveel keer kan een triatleet door de muur gaan ? Ik heb die ettelijke keren gesloopt, want het was een ware uitputtingsslag geworden. Maar, opgeven staat niet in mijn woordenboek en ik tel de kilometers af (met de bordjes langs de kant). Warme cola en water drinken is ook niet mijn ding. Hier moet de organisatie toch iets aan doen, want de atleten worden zo zwaar op de proef gesteld.

17:30 Oef, de arena betreden. Het applaus in ontvangst nemen en finishen. De eerste halve liter bier staat te blinken en na 8 maanden heeft die verdomd gesmaakt. Dan een bezoekje brengen aan de massage, waar ik bijna in slaap viel.

Conclusie: wedstrijden mag je niet met elkaar vergelijken, maar progressie gemaakt in zwemmen en fietsen. Het lopen kwam er niet uit zoals gewild. Super tevreden met tijd na een degelijke voorbereiding. Voor de supporters die alle onderdelen willen volgen is het niet ideaal. De afstanden liggen te ver uit elkaar. Je kunt het centrum van Roth nauwelijks in. Op naar de volgende (eerst jaartje tussen) . . .