“De TTR locomotief komt op gang!”
Om goede gewoontes toch te blijven respecteren, voelde ik mij verplicht om hierbij een verslagje van ons TTR -T3 team neer te pennen.
De derde wedstrijd in ons repertoire bracht ons eens aan de andere kant het land voor een klassieke sprinttriatlon (750m/20km/5km) waarbij we elk individueel dienden deel te nemen. De vier snelste atleten bepalen de ranking, maar ook de iets minder snelle kunnen plaatsen afsnoepen van andere teams.
Onze coach Stijn B als eerste ter plaatse had onze startnummers al bemachtigd. Bleek echter dat hijzelf met een mysterieuze sticker op zijn linker kuit rondliep. Was het om een tattoo te verbergen of verboden produkten lokaal te laten infiltreren? Naar eigen zeggen om de spanning eraf te laten..
In ieder geval wedstrijden doen went en van spanning was er nog weinig te merken.
Goewie had ik de hele rit al niet gehoord omdat hij verdiept was in de vakantieboek van FC de Kampioenen die ergens in mijn auto lag te slingeren….
Na de trio’s, de dames en de heren was het dan aan ons zessen (Goewie, Stijn L, Stijn B, Jochen, Anthony en ikzelf) om het parcours onveilig te maken. Een biljartvlak winderig parcours van het zwemmen tot het lopen.
Met iets minder dan 100 atleten veranderden we na de start het smal kanaal in een wasmachine op volle toeren. Het trapje uit het kanaal bleek voor velen echter een paar treden te kort te komen, met een portie watertrappelen als gevolg..
Goewie als zesde uit water diende eenzaam aan de top maar zelf een locomotief tijdens het fietsen te zoeken.
Mijn smeekbede tijdens T1 “neem me mee” kwam net te laat: Onze strafste TTR locomotief onder de vorm van Jochen met de twee Stijns in het zog, vertrok net iets vroeger. Onmogelijk om die hardrijders bij te halen, dan maar wachten tot ik ingehaald werd na een 3tal km door een ander groepje. Dat ging goed althans tot km 12 waarbij ik net iets te kort door de bocht ging. Kort na het geluid van gierende banden op het asfalt, belandde ik gelukkig in de zachte berm. Met een gekneusde fiets, een geschaafde elleboog en een paar procent zelfvertrouwen minder werd ik opnieuw op gang geduwd door een lokale supporter. Verduiveld mijn locomotief kwijt! Na enige km alleen vond ik mijn plaatsje opnieuw in een achtervolgend groepje. Mijn stille hoop was Anthony tegen te komen, maar die bleek achteraf voor een onmogelijke opdracht gestaan te hebben om het gat op dit groepje dicht te rijden.
Toch wat voorzichtiger nu en mooi meedraaien tot T2, waarna de benen konden gestrekt worden voor een snelle 5km. Het mag gezegd worden, die atleten lopen hier allemaal aan 15km/uur ! Tandje bijsteken dus om toch nog wat plaatsen te winnen met een eindsprintje om er nog ééntje 2 meter voor de streep te pakken, met in het achterhoofd alle plaatsjes tellen !
Als 6de TTR atleet kwam een onterecht licht ontgoochelde Anthony over de meet.
Prachtige prestatie weer van ons team: Goewie overall 6de, Stijn L 30ste, Jochen 34ste, Stijn B 37ste, Ikzelf 51ste en Anthony 60ste. Met dit resultaat zijn we weer een plaatsje opgeschoven en staan we momenteel 5de in de ranking van de T3 series 2de divisie.
Mijn voorspelling dat we als team nog zouden groeien lijkt uit te komen…
Tof voor mezelf om achteraf nog een mede-humaniorastudent na 34j terug te zien in een pakje van ITM (Mechelen).
Het dopinglokaal stond er voor de lol denk ik, de rode kruis post alvast niet en ‘t is overal hetzelfde: ik werd er verzorgd door een jonge dame die “gecoacht” werd door drie mannen…
Recup-voeding ovv “bouletten met frieten en mayonaise” is niet ideaal (ben er nog heel de nacht aan herinnerd geweest…) Sjanse da’k nog gene “boulet special” had genomen….
Sterk van onze Coach Stijn B om als invalide mee te doen. Ik verdenk toch die sticker…
En Anthony: onterecht ontgoocheld! Sterk na een eenzame en onmogelijke achtervolging…!
En vooral, je was er wel weer bij zondag!
Dank aan onze trouwe supporters ter plaatse: De wederhelften van Anthony en Stijn B met hun schattige kroost en Lore als persoonlijke Fan van Stijn L!
The best is yet to come: Weiswampach op 20 augustus!
Kurt S.